Grazas á organización de Ferrol por darme a oportunidade de contar como entendo a elección ao Parlamento Europeo, cal é o meu programa e como e onde sería a miña actuación parlamentar.
Lamento moito a non participación dos outros candidatos, pero iso é consecuencia da forma antidemocrática e manipulativa por parte da direción de levar a cabo un proceso esencialmente democrático.
A dirección, o aparato da organización, presenta a una candidata, Lidia Senra -todos os meus respetos para ela- , e X.M. Beiras e M. Noriega fan campaña ao seu favor. Non vale que digan que falan a título individual, que non falan como órganos. É una tolería, ou de esquizofrenia, e non deben ter desdobramento de personalidade. É una manipulación, xa que todo o mundo saben que son a cabeza visible de ANOVA.
Nun proceso serio e profundamente democrático, a dirección tería que convocar un acto central no cal todos os candidatos expuxesen o seu programa.
Eu considerome un dos candidatos oficialistas de ANOVA, porque o meu programa é o elaborado, discutido e aprobado pola maioría dos militantes.
A día de hoxe descoñecemos como é o acordo coa esquerda federal como se lle chama. Nun comunicado do día 21 de marzo cóntasenos que ANOVA concorrerá con ESQUERDA UNIDA, e o día 22 dísenos tamén nun correo electrónico que a día de hoxe existe un acordo de Anova e EU que ten o placet con posterioridade de IU federal e que comenzaron as conversas para definir o programa galego con EU e Espazo Ecosocialista, ¡con posterioridade! Quedan dou días para finalizar a campaña e non temos noticias. Ese ”programa definido”, nun proceso democrático debería someterse a referendo de toda a militancia, cousa que non vai acontecer.
Lidia Senra é una persona moi respetable, pero como ela dí na súa carta é a candidata de AGE, non de ANOVA, e si como dí é una persona políticamente concienciada e non está en ANOVA, será por non estar de acordo ou non gustar dos nosos presupostos políticos. Pareceme una incongruencia presentarse para un cargo de representación política sen ter un programa, estando á espera de telo, e sen participar na súa elaboración, asumindo o que se lle presente.
“Teño que facerlle una crítica a X.M.Beiras. Cando él fala non fala un militante de forma individual, fala BEIRAS. A súa carta é penosa, cando a lin acordeime das églogas e pastorelas. Dí o diccionario, Égloga: composición poética de tipo bucólico usualmente de carácter artificioso. E vaia se é artificiosa a carta. Artificiosa e manipulativa. Na súa argumentación citando a Castelao, a Basilio Álvarez, Cabanillas, e o cura das Encrobas, acaba facendo a Lidia Senra sucesora destos personaxes. É incribel, con todos os meus respectos a Lidia Senra. Fai una referencia ao aspecto bucólico de Galiza, e digo eu: pero tí de que vas X.M. Beiras?, de que vas con esa carta?, de que vas con esa manipulación de toda a militancia?,……. será que vale todo con tal de ir con IU? Ademáis, vouvos dicir una cousa, ese país que parece reflexar Beiras na súa carta non é o país que eu quero. Recordo un poema de Xoán Manuel Casado, do que logo Miro Casabella fixo una fermosisima canción, que dicía: “O meu país é verde e neboento é saudoso e antergo, é una terra e un chán. O meu país labrego e mariñeiro é un recuncho sen tempo que durme nugallán”. Ese non é o meu país, nin o país que eu quero. Galiza é una nación europea e moderna. Tan só un 10% da poboación activa está no sector primario e os servizos e a industria ocupan á maioría da poboación. É manipulador recurrir ao sentimento labrego. É como si eu por ter traballado no estaleiro de ASTANO recurro a toda a tradición de loita do sector naval e do movemento obreiro, arrogándome una herdanza que me valorizase, acudindo á morte de Amador e Daniel no ano 1972. Sería no só absurdo senon lamentabel……Cada un ten as súas capacidades”.
No 2015 finaliza o veto para a construcción civil nos nosos estaleiros, pero iso non quere dicir que non vaian a poñernos calquer outro, xa o fixeron antes, temos que loitar para impedilo, tamén no parlamento europeo.
Explico como é o Parlamento Europeo, as composición dos grupos e o grupo ao cal eu pertencería no caso de ser elixido, ao da Alianza pola Europa das Nacións.
Aínda indo na lista de IU, pode facerse. A normativa dí: “os deputados son libres e independentes nas súas funcións políticas, e non están sometidos a mandato imperativo algún durante o exercicio das mesmas, sen prexuizo dos compromisos que adquiran como consecuencia da súa adscrición voluntaria a algún dos grupos políticos do Parlamento”.
Tomolle a palabra a Beiras cando no seu manifestó de apoio a proposta 1 do referendo dí que a esquerda federal e o camino que nos vai permitir levar as nosas propostas a Europa. Collo ese tren, pero ao chegar a estación término, subo a escala que me leva ao grupo da Alianza pola Europa das Nacións, porque no caso de ser elixido, sendo ese o meu obxectivo programático, é tamén o mandato da militancia. Hai que ter lealtade ao proxecto nacional.
Os dous piares da miña acción parlamentar, de ser elixido, serán o conflito social e o conflito das nacións sen estado. Son os piares en que basar a dialéctica de loita, un, o do conflito social en marcha dende sempre, e o outro que será un tema de importancia na próxima lexislatura, pois haberá que discutir as propostas de independencia de Escocia e Catalunya. Galiza debe estar ahí.
